Jakie to smutne kiedy życie odbiera Ci najlepsze osoby, jakie to smutne i wkurwiające zarazem.

Straciłem wielu przyjaciół. Nie to chyba nie byli przyjaciele - przyjaciel z definicji Cię nigdy nie zostawi. Chujowa ta definicja strasznie. W ogóle nie sprawdzająca się w życiu, ale tak to jest z teorii wszystko jest ładnie gorzej z praktyką.

Nie będę się przedstawiał ani upubliczniał, nigdy też nie pokażę swojej twarzy więc jeśli ktokolwiek kiedykolwiek tutaj zajrzy niech nie liczy na cudowne zdjęcia. Liczy się treść. To są dość prywatne zapiski dlatego niczego nie będę upubliczniał jeśli chodzi o moją osobę.

Wracając- tak straciłem wielu przyjaciół. To boli wiecie ? To chujowe uczucie kiedy znów się zaangażuje a ktoś ma to gdzieś i odchodzi, cóż poradzić...chyba muszę nauczyć się tylko wzdychać i iść naprzód, ale to trudne.

Dlaczego ja zawsze muszę się tak angażować, ufać. Nie ufam wszystkim, ufam osobą które już trochę znam z którymi rozmawiam tworzy się swojego rodzaju więź i co potem ? Potem staje się niepotrzebny jak stary zużyty mebel wyrzucony na śmietnik zostawiony samemu sobie. Przez takie osoby nie potrafię mówić o tym co czuje, przez takie osoby staje się coraz bardziej zamkniętym egoistycznym dupkiem. Już dawno skończyły się czasy kiedy byłem otwarty na wszystko i wszystkich, zmieniłem się i nic na to nie poradzę.

Może to któregoś dnia przeczytasz Wiktorio.

Chciałbym żebyś się otworzyła choć na tyle ile możesz, nie odtrącała mnie kiedy dzieje się źle bo ja też mam uczucia i cierpię - tak to właściwe słowo.

Westchnij i idź dalej...