Naszej społeczności brakuje umiaru. Codzienność pokazuje mi, że moje stwierdzenia i przemyślenia są słuszne.
Po przeprowadzeniu rozmowy z moja znajoma doszłem do wniosku, że ludzie nie rodzą się zli czy dobrzy, nie maja zaprogramowanej nienawiści czy miłości. Wszystkie nasze wady i zalety kształtują sie w miare naszego rozwijania i warunków w jakich dorastamy. Bardzo często na nasz sposób patrzenia na świat mają wpływ inni, co jest bardzo złe. Powinniśmy sami szukać odpowiedzi, sami podełniać błędy i sami czuć radość, inaczej mówiąc trzeba nabyć doświadczenia:) bo przyjaciele kiedyś pójda własna drogą, a my zostaniemy sami. 

Powodzenia:)