Omnia tecum, nihil sine te.. 

To było tak dawno.. Tak mi Cię brakuje. Tyle zmian na raz. Ta świadomość, że juz Cię nigdy nie będzie w moim życiu nie daje mi spokoju. A w sercu będziesz zawsze, to właśnie Ty będziesz zapamiętany przez nie, jako moja pierwsza miłość. Niestety, wszystko kiedyś musi się rozpaść, każdy z nas wkońcu będzie musiał przeżyć tę rozłąkę. Jedni wcześniej, drudzy później.. Nasza kolej przyszła wcześnie, tak jak i problemy, które na nas spadły. Nie podołaliśmy, brak wsparcia, to, ze tak na prawde zostawiles mnie z tym samą, to jaki byłeś dla mnie.. ile złego mi wyrządziłeś.. To musiało nadejść, ale nigdy nie spodziewałam się, że nastąpi to w takim momencie.. Ból i ciężar, który mam w sercu, nie pozwalają mi normalnie funkcjonować. Caly czas myślę, co by było gdyby.. gdyby nasza kruszynka była z nami. Jaki byś był? Jaka ja bym była, i jaki byłby nasz związek.. Wszystko jest inaczej, a ja marzę, by biec na koniec świata i zostać tam.. móc zapomnieć o wszystkim, co mnie.. nas spotkało!

I właśnie dlatego wyjeżdżam.. Wyłączam telefon, laptopa nie biorę. Wszystko zostawiam w domu razem ze zmartwieniami. Chcę odpocząć, ukryć się przed tym całym zawistnym, niesprawiedliwym światem.