Born to die... 

Długo zastanawiałam się co tutaj napisac. Na koniec. Generalnie ten blog stracił swój sens już ponad rok temu, kiedy pisałam go żeby miec jeszcze lepszą łącznośc z ważna mi osoba. Mam nadzieje, ze ta osoba wie, ze zawsze moze na mnie liczyc, a jej piżama jest nadal w szufladzie pod łóżkiem i tam zostanie. Ale nie o tym miało byc:) Wiadomo w koncu, jak to w zyciu ze niestety ale wszystko, no moze nie wszystko ale przemija. Zaczynam swoje dorosle zycie na powaznie rocznymi wakacjami ale samodzielnym już zyciem na Sapiezynskiej. Czekam jeszcze na klucze, ale od pażdziernika home alone. 

Warto tutaj jeszcze wspomniec ze te  wakacje byly najlepszymi wakacjami w moim zyciu. Czas pokazal na kogo moge liczyc, ze fizyczna 3 letnia rozlaka nic nie znaczy jesli sie przyjaznilo naprawde. Te wakacje tak jak zapowiadaly przyniosly mnostwo zmian, mnostwo nowych ludzi, odkopanych znajomości, nowych przeżyc i uczuc. UCZUC.

Ogólnie to dziękuję:

-za to, że pierwszy raz ugieły się pode mną kolana i nie wiedziałam co powiedziec z wrażenia, taak nadal robi na mnie takie wrażenie

-za to, że wiem co znaczy tęsknic

-za najlepsze urodziny, za to, że przyjechali do mnie aż z samej warszawy , za zabawe w pianie

-za Paule. Anie, Anie 2,Pauline, Kasię, Mateusza, wspaniale jest was miec pod ręką, całą Gramofonową rodzinę:),

-za, Tato i Mamo jesteście wspaniali! kocham was, już pojedynczo ale kocham najmocniej na świecie!

Ale czas wyrosnąc, blog to koniec, w tej chwili nie jest już potrzebny. Numer telefonu mam ten sam:)

"Czasami jest tak, że spotkasz kogoś przez przypadek i ledwie muśniesz go dłonią, a potem o tym jednym krótkim dotyku nie możesz zapomnieć i czujesz na opuszkach palców tęsknotę taką, jaką byś czuł całym ciałem, więc przypominasz sobie tę sekundę na dziesiątki sposobów, w myślach odtwarzasz ten krótki gest po wielokroć, zupełnie jakby to były zastygłe kadry w filmach animowanych, którym suma martwych punktów nadaje życie"