SAYS LIFE 

Jestem nędzarzem, posiadam tylko marzenia. 
Rozsiałem je u twych stóp. Stąpaj lekko, gdyż stąpasz 
po moich marzeniach.

[ William Butler ]

      Chciał bym  zacząć jakoś ten blog ale to nie należy do prostych rzeczy. Założylem go nie po to aby wypisywac o nie udanej milosci o tym ze padalo za oknem, ten blog ma przybrac raczej forme pamietnika moich przemyśleń i spostrzezeń których miewam sporo  i czuje cheć podzielenia sie nimi.

Dlaczego na wstepie  taka setencja?
Być może dlatego że każdy o czyś marzy i dąrzy do udoskonalenia własnego życia, powierzajac sie w rece innych bliskich na tą chwile osób. 

Po co nam marzenia?

Czy nie możemy być realistami?

Dlaczego zatracamy  własną osobowosć przy innych?

Marzenie  ....hmm cheć osiagnięcia  czegoś co  uwarzamy że urozmaici nasze życie,ale czy samo stwierdzenie MARZENIE nie nasówa lęku przed nieosiągalnym? Osobiście uwarzam że sam ten lęk powoduje u czlowieka podswiadomie nie możliwosc wprowadzenie tego w życie. Wiec dlaczego mimo wszystko brniemy w tym syfie? Dlaczego jesli dotrzemy do tego jakimś cudem  co nazywaliśmy marzeniem okazuje sie nie tak piekne i idealne jak sie wydawalo.Nie wartego utraty tak wielu chwil i czasu na realizacje.KOnczy sie to oczywiscie rozczarowaniem i poszukiwaniem kolejnego nowego"lepszego" marzenia.Wystarczylo by poprostu  żyć życiem codziennym w gronie znajomych i rodziny, problem polega na tym że ludzka psychika lubi pofantazjowac bo tak to mozna nazwac. Marzeniem nie nazwiemy np. pojscie do sklepu po chleb czy znalezieniem chlopaka/dziewczyny,tylko i dlatego ze jest to w zasiegu reki. Najbardziej nurtuje mnie pytanie dlaczego tak łatwo popadamy w szpony hien ktore czatuja na marzeniach innych?Wystarczy ze dowiedza sie jakie marzenia ma osoba i improwizuja cheć pomocy ich realizacji, a marzyciel jest juz w płapce. [...]


Straciłem wene ,jest pożno .  b/b