Narnia w szafie. 

Chyba czas pogodzić się z tym, że to wszystko już dawno temu przepadło. Koniec z obwinianiem się i zadręczaniem, może tak miało być i może tak będzie lepiej. Jasne, milion razy wypominałam sobie, że mogłam postapić i naczej, a wtedy nadal miałabym Cię na wyciągnięcie ręki, ale teraz już wiem, że to nic nie da, a jedynie sprawi mi ból. Przykro mi, że tak się stało, ale nic już na to nie poradzę. To nie była moja decyzja.

"(...) I finished crying in the instant that you left

And I can't remember where or when or how

And I banished every memory you and I have ever made (...)"

A gdyby tak zatrzymać czas? Jest mi dobrze, cholernie dobrze, zwłaszcza kiedy mam obok siebie najwspanialszą osobą pod słońcem <3