thoughts become things 

pamiętam twoje pierwsze spojrzenie,zwyczajna potulność w oczach,oczy jak oczy,są bo  są.

pamiętam kolejne spojrzenia, od dłuższego czasu ciepłe,zmartwione,kochane,szklane,jedyne.mogłabym 

bez końca opisywać,wymieniać. nie w tym jednak rzecz,każdy jest przecież na swój sposob wyjątkowy

tylko od nas zależy kogo wyjątkowość chcemy dostrzec,widzeć

ukradkiem przyglądając się tak tobie 

nie spodziewałam się że zobaczę więcej..niż mi się wydawało

taki nagły impuls,chęć zainteresowania się twoją osobą , tobą.

Pamiętam gdy pierwszy raż Cię tuliłam nię czułam nic po za dominacją,robienia sobie nawzajem wrażenia

podrywania się,uległości.

teraz..przyciskam Cię jeszcze mocniej tak jakbym chciała przez Ciebie przeniknąć

żeby nasze żyły zawiązały się w supeł..

unoszę się wtedy głęboko,widzę,słyszę,czuję jak świat wtedy zwalnia

od ciepła twojego oddechu na mojej szyi po gorące płomienie na moim ciele za każdym twoim dotykiem

nie chcę wtedy nic rozumieć,czuję cię i wiem że mogę być spokojna,wiem że jesteś

a czas? to największy prezent jaki mogę dostać od Ciebie kiedy jesteś przy mnie.

kiedy ta magia się kończy,wraca już wtedy wszystko,widzę te przemęczenie,niepewność

BEZRADNOŚĆ wiem że to ten moment,odczucia które dotykają też i mnie,

odzyskuję  czucie w nogach,przypominam sobie że stoję na ziemi a chłód wiatru ociera się o każdą możliwą część ciała,

widzę jak odchodzisz w nieznane a wraz z tobą odchodzi wszystko , razem ale jednak osobno,rozłączeni na ziemi

ale razem.