Adoptowali mnie, uroczo prawda?

Takie tam ogólne zarażanie chorobą psychiczną wszystkich dookoła :)

To mogę z ręką na sercu nazwać prawdziwie zajebistym rozpoczęciem wakacji.

Z nimi mogę szczerze się wypłakać i śmiać do bólu brzucha, ale najważniejsze zapomnieć o wszystkich problemach, a ich ostatnio trochę się nazbierało.

Przede mną pare ważnych rzeczy do zrobienia, a w tym między innymi zadrapanie żeber Szlachcie, który sam się o to prosi, upieczenie karpatki bez spalenia całej chaty i oczywiście zaliczenia Sobotniego melanżu urodzinowego mojej szlachetnej połowy charakteru, pospolicie zwanej Sebastian.

Brakuje nam tylko Darii, za którą wszyscy tęsknimy, a szczególnie pewna osoba. ;*