Czas zabrał nas , Tam gdzie była woda ... 

Może kiedyś znowu Bóg uwzględni nas w planach przyznania azylu politycznego ? 

Za cene utraconych histori . Jedynej rzeczy którą w sobie tak pielęgnujesz . Która jest łzą szczęścia i radości , ale świat to bestja ciężaru , zmęczony Atlasie . 

Wiem E że jestes sama , znów gdzieś w Lanckoronie pomiędzy niebem a ziemią .Stopami na dole , głową w chmurach . Byłaś najebana pisząc tą pocztówke . Nie źle się uśmiałam wyobrażając sobie jak próbujesz utrzymać literki na kartce , jednak wiem co chciałaś powiedzieć . Obie mamy przejebane . 

Jednak pozwól żeby jedynym dźwiękiem był odgłos wody . Dla niego tańcze z wilkami przeszłości , które gryzą teraźniejszość . Być może znów spotkamy się razem jak skończą twoje odtrówanie ...