bo tak. 

Byłeś tak zmęczony, że nie miałeś siły leżeć? Jeden z tych dni w pracy, jeden z tych samotnych wieczorów. Oddajesz się samemu sobie i pozwalasz wyczerpaniu objąć kontrolę. Nie musisz do nikogo mówić, nie musisz nikogo słuchać. Tylko ty. Trochę straszne, trochę cudowne. 

A pokonałeś kiedyś Panią Śmierć? Ja pokonałam. Kilka razy. Prawie jak cud, a to tylko prosty zbiór mało skomplikowanych czynności. Pani Śmierć walczy o panowanie, a ty drżąc w środku ze strachu i podniecenia, na zewnątrz jesteś sprawnie działającą maszyną, musisz być, bo inaczej to wszystko nie wyjdzie. Ten rodzaj adrenaliny pobudza jak żaden inny. I mimo tych wspaniałych potyczek jesteśmy z Panią Śmiercią przyjaciółkami.

A sny oststnio takie, że chciałoby się przespać trzy doby na raz. 

Potrzeba było roku, żeby sympatie i antysympatie zaczeły się klarować.