Dobry wieczór Dziewuszki, dawno mnie tu nie było...
Dziś nadszedł dzień, w którym wreszcie uzyskałam wolną chwilę tylko dla siebie, więc postanowiłam coś dodać :)
Nie mam pojęcia  czy w ogóle któraś z Was to czyta,ale  naszła mnie dziś chęć do pisania.
Na zdjęciu moje niezbyt reprezentacyjne pazury,ale ja mimo wszystko jestem z nich strasznie dumna.
Odkąd pamiętam były one dla mnie największym kompleksem. Zawsze w szkole, w sklepie  i w każdej sytuacji w której były one widoczne starałam się je jakoś ukrywać. Wstydziłam się ich.  Od dziecka je obgryzałam....każdego dnia wyrządzałam im ogromną krzywdę. Nieraz polała się też krew ;C
Widząc koleżanki mające zadbane, pomalowane paznokcie zżerała mnie zazdrość, bo ja nigdy nie mogłam tego osiągnąć. Ten okropny nawyk był dla mnie jak uzależnienie.  Chodząc do drogerii z żalem w oczach mogłam oglądać lakiery do paznokci. Za każdym razem miałam ochotę  je sobie sprawić, ale dochodziłam do wniosku,że moje "ogryzki" po pomalowaniu jeszcze bardziej będą rzucały się w oczy.  W aptece doradzono mi taki gorzki, bezbarwny lakier. Niestety na nic się nie zdał, z czasem przestał mi przeszkadzać gorzki smak. Koleżanka poradziła mi odżywkę z Eveline, która utwardziła moje paznokcie. Dzięki temu przestałam je obgryzać .CUD. Po 18 latach doświadczyłam cudu ;)  Teraz jestem najszczęśliwszą osobą na ziemi mogąc pójść do Rosska i kupić upatrzony LAKIER <3