No i tak to. Miesza się mi. A nie powinno.

Ponad miesiąc i zyje bez powietrza. I jak narazie ono świetnie radzi sobie beze mnie. ...a szkoda.

...bo przez to powietrze za dużo myśle o "czym" innym, myślę bezsensownie wracając tam gdzie nie powinnam.

Niby czekam końca roku bo chce skończyć tą mękę i nie mijać nikogo i nie czuć tych kompromitujących i uwłaczających mojej duszy

skurczów w brzuchu, ale w sumie przyzwyczaiłam się i bez niej będzie pusto,a jak sobie nie pójdzie to będzie jeszcze większa.

Jej.

Zasnąć już...

 

Zasnąć już!.... Noc ta pochmurna, bezgwiezdna,

posępnych widzeń krynicą jest bez dna -

zasnąć już, skłonić na nirwany łono

głowę płonącą, bez miary zmęczoną...

 

Przepłynął przez nią strumień myśli długi,

a jedna była smutniejszą od drugiej,

a wszystkie były smutne bezlitośnie - -

chcę spać, choć wiem, że ciągu myśli dośnię...

 

Ha!... Tłum okropny mar ciśnie się białych,

w szatach zwalanych ziemią i zbutwiałych,

tańczą wokoło z szalonym pośpiechem,

szyderczym w twarz mi wybuchając śmiechem

 

Widok ich trupich czaszek mię przeraża,

dusi mię zgniła, wstrętna woń cmentarza,

a ten śmiech strasznej ironii się wwierca,

jak tępa śruba, w głąb mojego serca.

 

Tłoczą się ku mnie ohydną gromadą,

trupie swe ręce na czoło mi kładą

i spróchniałymi szczękami klekocą

najokropniejsze z wszystkich pytań: Po co!?...

                                 Kazimierz Przerwa-Tetmajer

---

Foto: Owoc sabatu.