krycie niebagatelne 

Nienajlepiej, nienajgorzej. Tak mogę określić to co dzieje się we mnie, w Tobie, wokół mnie, wokół Ciebie, w Nas, między Nami. Czuję się zagubiona, jest pięknie, ale czegoś brak, nie masz tak? Miewałeś kiedykolwiek takie uczucie, że po prostu, w którymś momencie się zatraciłeś? Wszystko brnie do przodu, życie, czas, każdy oddech, bo nie możesz tego zatrzymać, ale mimo tego myślami gdzieś zabłądziłeś.. I nie potrafisz się odnaleźć. 

Mimo wszystkiego co masz czujesz jakbyś nie miał nic. Dlaczego? 

Jesteśmy ludźmi i jak każdy z Nas popełniamy błędy za błędami. Biegniemy z czasem za wartościami materialnymi,
zapominając o rzeczach bardziej istotnych.. Zapominamy o uczuciach, o szcześciu, radości, uśmiechu na twarzy.. Liczą się rzeczy, telewizory, telefony, ubrania, samochody, a emocje, kultura czy też zdrowy rozsądek? Gubimy się między tym co powinniśmy a tym co chcemy, między tym co stosowne a tym co nieistotne. Potrafisz się odnaleźć? Potrafisz wybrać między wartościami naprawdę niezbędnymi do życia a tymi co są ulotne?

Nie? To chyba dobra odpowiedź, ponieważ być może chociaż w małym stopniu jesteś skłonny do myślenia.. 
Tak? Bez problemu przyszło Ci to do głowy.. Czyżbyś był aż tak w tym wszystkim doświadczony?

Ja nie wiem, nie wiem i nie potrafię raczej.. Szukam momentu, w którym się zatrzymałam patrząc myślami wstecz, obserwując jak cała reszta idzie naprzód.. I nie wiem sama czy chcę to wszystko dogonić.. 

Zgubiłam się, przerażona rzeczywistością i chyba nie chciałam jej towarzyszyć, ale teraz nawet nie wiem w jakim punkcie się znajduję..