Gonię szczęście, pomożesz ? 

Zacznijmy od tego, że chyba w jakims sensie zamulanie powróciło i co za tym idzie??....wpis na bloooguu. 
Sama nie wiem co jest powodem tych zamulań, tego złego humoru, dziwnych mysli i zastanawień nad istnieniem świata i ludzi.
Wydaje mi się, ze to już taka kolej rzeczy w moim życiu, że gdy przychodzi lato to, to sie odzywa... Gdzieś w środku gryzie.
Nie daje za wygrana, a ja chyba jednak trochę tego potrzebuję, tego oderwania się od rzeczywistosci...brudnej szarej, a 
niekiedy pieknej i szczęsliwej...w sumie ostatnio bardziej tej pięknej i szczesliwej. Mam wszystko czego potrzebuje, Dom, rodzine, faceta, którego kocham i przez którego jestem kochana, w jakims sensie mam prace i to czego potrzebuje. Mam się dobrze...mogę to powiedziec z czystym sumieniem. Wiec czego mi brak, że zamulam. Czego więcej wymagac od życia ?
 Wakacji na Bora Bora? Pieniedzy jak looodu? Po co to... nie potrzebuje tego.
Może to sama droslośc mnie dobija... to, że coś muszę, a nie tylko "mogę jesli chcę"... 
Był kiedyś czas, że wszystko wydawalo sie w porzadku.... łatwośc życia, tu , tam. Milion znajomych zawsze ktos był, no ale przecież ludzie wykruszaja sie z chwili na chwile i teraz zostali Ci szczerzy. Ci prawdziwi, stali. Są i będą.
Co do ludzi, to sama nie wiem o co im chodzi...po co te dziwne spojrzenia, dziwne rozmowy, Masa slów, których nie powinno w ogóle byc i myśli w glowie, które powstają z niczego i wychodza z nas niechciane. 


Nic nie trwa wiecznie, moja droga.
Wszystkie ptaki znikną,
Pożyczmy ich skrzydła i odlećmy
Do miejsca, gdzie nasze dusze mogą pozostać.