Witam Was!

Zacznę od tego, że była miłość ... była może i nadal jest ... szczerze już nie mam pojęcia. Wiecie co znikneła

jak każda inna może nie znikneła lecz zraniła... robiliśmy oboje wszystko by się nie popsuło lecz przyszedł moment gdzie oboje pogubiliśmy się jak małe dzieci w naszej miłości ... smutne . Wiecie co jedno marzenie moje nie chce pieniędzy, nie potrzebuje wakacji, nie potrzebuje imprez i nie marze o dobrych studiach czy pracy wiecie czego chcę najbardziej by ktoś obdarował mnie miłością bo tylko ona może dać nam szczęście ...

by pokochał mnie z moimi wadami i zaletami, żeby ktoś mi zaufał, pokochał, dał poczuć siebie, i pozwolić mi zajrzeć w każdą cząstke siebie. Czy to tak wiele? Ciuchy, kosmetyki rzeczy materialne nie zastąpią nam miłości nic w życiu nas tak nie uszczęśliwia jak miłość to wtedy kiedy ją czujemy jesteśmy w stanie pokonć wszystko wtedy nic nie jest nam straszne.

Te wszytkie złe rzeczy nie trafne zauuroczenia, nie trafne przyjaźnie, zawodzenie się na najbliższych ukształtowały człowieka, który popełnia będy, ale nadal walczy.... biegnie przez ten świat i po mimo tego, że dziś mam szkrzydła to nie może latać po ulicach nawet pod prąd i nie ma co ukrywać, że czasem ucieczka to jedyna sensowna broń. Dziś już nie czuje zmęczenia, ból mnie napędza już dawno się z nim zaprzyjaźniłam.

A dziś jestem małą dziewczynką pogłubioną w życiu, bo kolejny raz zawodzą mnie ludzie, ale walcze i staram się oddychać choć brakuje już tchu. Mam nadzieję a jeśli ona jest to będzie dobrze, bo bez nadzieij ludzie po mimo tego, że żyją to są martwi ich dusze umierają. Chciałabym, żeby moja dusza nigdy nie umarła wcześniej niż moje ciało. Walcze bo życie to walka... muszę się podnieść tylko potrzebuje czasu. Wytrzymam ...

                                                                                                      Pa.