my heart, my little world 

Często rozmyślam. Intensywnie. Ostatnio zastanawiałam się, dlaczego zło istnieje, dlaczego muszę cierpieć....
Przyzwyczaiłam się do bólu. Przyzwyczaiłam się do egoizmu innych ludzi. Niestety mimo niego, we mnie nadal pozostaje wiele altruizmu. Bo może warto pomagać? Jeśli dla nas samych nie ma ratunku, to może warto wyciągnąć dłoń w kierunku innych. I kiedy nic innego nam już nie pozostaje, oprócz satysfakcji z ulgi innych, znajdujemy choć ten mały, jeden powód, by zostać na tym świecie i próbować się w nim odnaleźć.
Niekiedy pomaga się mimo tego, że sobie samemu nie możemy, że smutek nas zabija... Ale musimy pomóc mimo wszystko. Ja czuję taką potrzebę. Lecz co jeśli jednak nie potrafimy znaleźć rozwiązania? Wtedy jest jeszcze gorzej. Beznadziejność przyciska i niemalże dusi. Głowa pęka od nadmiaru myśli . Smutek zabija od środka, powoli...

Wtedy myślimy sobie: gdyby zło nie istniało, nie moglibyśmy docenić dobra. Może faktycznie warto żyć, bo są ludzie, którzy nas kochają, a my ich.. czasem warto unieść głowę do góry, wytrzeć łzy i szczerze się uśmiechnąć. Choć przez małą chwilę, by później znów siąść w kącie w ciszy, zamknąć się w sobie i ronić gorzkie łzy.. - "Płacz, nikogo i tak to nie obchodzi." -