There is always hope 

22.08.2014 

Tego dnia spotkałam się z moją przyjaciółką Moniką około godziny 10 we Wrocławiu. Odrazu pobiegłyśmy pod studio. Jeremi z początku przyszedł ok godziny 12 i odrazu poszedł nagrywać. Poszyłyśmy do MC w Skytower coś zjeść i naj=ładować teelfony do pełna. Godzinę później wróciłyśmy pod studio. Siedziałyśmy am do godziny 15;15 i wtedy wyszedł Jeremi który tylko się z nami pożegnał i odrazu pojechał na pociąg. Stwierdziłyśmy fakt że musimy spędzić z nim chociaż chwilę dłużej. I odrazu pobiegłyśmy na pkp. Szukałyśmy po peronach, barach na dworcu. Później chciałyśmy się upewnić czy żaden pociąg nie pojechał we=cześniej do Warszawy w jedenj informacji była strasznie długa kolejka więc postanowiłyśmy pobiec na drugi koniec pkp do drugiej recepcji. GDy już dochodziłyśmy zobaczyłam Jeremigo krzykłam ze szczęści równocześnie go przestraszyłam.Już we trójkę poszliśmy na pereon z którego miał odjeżdżać pociąg. Po drodze mało się nie zabiłam o walizkę Jeremiego. Do pociągu zostało 16 minut. KIlka zdjęć później porozmawialiśmy i na tor 6 podstawił się pociąg do Warszawy. Pojawiły się łzy w oczach. Jeremi wyszedł do nas do okna i jeszcze gadaliśmy chwilę przed odjazdem. Gdy odjechał wybuchłyśmy płaczem. Poszłyśmy naładować telefony posiedziałyśmy i przyszła pora kolejnego roztania. 

Kolejne łzy kolejny smutek. Całą drogę do domu przepłakałam wróciłam do domu posiedziałam jeszcze chwilę i poszłąm spać. Rano obudził mnie sms z wiadomością "tęsknie " podniosłam się i zaczełam płakać. 
Nie cierpie pożegnań to najgorsze uczucie ta jebana tęsknota.

+ do tego 22.08.2013 zobaczyłam pierwszy raz Dawida Kwiatkowskiego kolejnego idola. 
Mogę powiedzieć że sierpień jest moim miesiącem 
Jeremiego też spotkałam 20.08.14 ale to już na krócej te dni zapamiętam do końca życia