Stracone życie... 

To początek mojego bloga..pierwszy post, jaki napiszę... Będzie raczej długi.. To trzeba wyjasnić... Popełniłam tyle błędów... Mialam sie za dobrze a i tak chciałam więcej... Przez to... z własnej winy.. straciłam.. Życie... Był całym moim zyciem..mną... I straciłam.. Nie mogę się z tym pogodzić.. Bardzo mi ciężko... I dalej bardzo go kocham... Nie potrafie zapomnieć... Zakładam właśnie dlatego tego bloga... Może pomoże mi sie jakoś... "oczyścić" i będzie mi łatwiej... Nie jestem zbyt skora na jakiś zwierzeń drugiej osobie... Łatwiej jest napisać coś.. A zresztą... To już trwa tak długo, że pewnie nikt nie chce mnie słuchać i ma dość moich..."emocji"(?)... Ja też myślałam, że to będzie jakos.. łatwiej... ale kurde! No nie mogę, cholera! Widuje go prawie codziennie w szkole... Czasem rozmawiam... I to jeszcze bardziej potęguje we mnie uczucie... Nie pomaga! Że nie odzywać się i wogóle uwagi nie zwracać..? Jaaa wiem to! Ale widze ten wzrok... Noo nie mogę... Nie chce... on chyba też... a mimo to... aaa... zresztą!! Nie spie po nocach... Takie tam.. A Ten jeszcze, że sie martwi i w ogóle.. Ja wiem, że On tez ma mnie w głowie.. Ale... popełnia ten błąd, co ja... W innej doszukuje się mnie... Sam tak powiedział zresztą.. Ja wiem, że tu zdjęcia mają byc i jedno zdanie, może dwa... Ale powód tego wszystkiego znacie... tak więc Będę sie oczyszczać... Zasypiać.. i... wypędzać z serca... .... i znowu.... TO uczucie... A najlepsze jest to, że tylko On wie, o czym mówię... nooo nic... To na tyle... i tak sie rozgadałam... 

I żeby jasne było.. To jestem dorosła.. Mozna powiedzieć stara baba... Bo moja opowieść wygląda, jak historia jakieś zakochanej gimnazjalistki... Spokojnie... Mam więcej niż 15 lat...