...MoJeMaRzEnIaSiEsPeŁnIaJą... 

Wszyscy się zmienili...

Czas już minał,wiem.

 Boję się tylko tego,

Że skończy się to Co miało sens.

Odeszli słabi w cień.

Ci co siły mają Świecą swą chwałą.

Chwile uniesienia zmieniły się W żal,

smutek,gorycz.

 Żałuje... Żałuje tego,

że nie skorzystałam Ze szczęścia

 A miałam je na tacy podane.

Zechciałam być inna-byłam przez chwilę.

Teraz... Teraz wszyscy są tacy sami.

 Każdy ospały,zamarły,

Szukający dziury w całym.

 Każda godzina,minuta,sekunda- Czeka By w swym spokoju minąć.

Nalewa się tego.

Już pełen kielich goryczy.

 -Cóż mam zrobić?!-w uchu mi krzyczy.

-Nie wiem...Zabić się?-podpowiada dobrze.

 Czekam....Na moment mojej chwały.

 Gdy udając silną Wspnę się na szczyt.

 Świat będzie wtedy taki mały.

Rozepnę koszulę,wbije w serce nóż.

Już nie będziecie Mieli żadnych w domach burz.

Będzie słodki koniec mój...

Boże okryj mnie chwała...