Walka z depresją którą powoli przegrywam. Nie radzę sobie z nią. To jest tak silne. Już wiem jak inni to przechodzą. Mega mi jej brakuje, jej obojętność bardzo mnie boli. Chciałbym jej wszystko opowiedzieć co mnie boli. Co przemyślałem. Że chciałbym żeby to wszystko wróciło. Czas kiedy byłem szczęśliwy. I nawet pisząc to ryczę jak pizda. Chciałbym żeby dała nam szanse to od budować. A czuje jak by powoli ktoś zajmował moje miejsce. Kurewsko mnie to boli. Częściej chce z sobą skończyć. Wiem że wtedy każdy by źle się poczuł. Ale naprawdę mam takie Stany, już ich nie ogarniam. Czuję się bardziej odważny żeby to zrobić. Naprawdę nie myślałem że kiedykolwiek będę w takim stanie. Te wszystkie rzeczy które ostatnio się dzieją, dobijają gwoździe. Jak mam jej przekazać że naprawdę jej potrzebuje. Że sobie nie radzę psychicznie. To że z sobą skończę to rozwiąże tylko mój problem. A innym narobię problemów. Może jestem toksyczną osobą. Sam nie wiem już co dalej. Wiem że umiem naprawić swoje błędy. Ale jeżeli przetrwam depresję. To już nigdy nie będę szczęśliwy.