Dobra, zrobie Ci juz tego loda. 

Strach mnie przepelnia...

Boje sie nastepnych 5 minut,  nastepnej godziny, nastepnej nocy.

Boje sie jutra, pojutrza, nastepnego tygodnia.

Nastepnego roku, nastepnych dziesieciu lat.

Boje sie ze to wszystko sie zmieni i zaniknie, wszystko przez to co zrobilam.

Kazdego dnia wyplywajac na morze, nie wiem czy nadejdzie sztorm.

Umieram...

Umieram we wlasnym lózku, myslac, czekajac. 

Czekam kazdego dnia az dostane znak, 

Znak ze wszystko jest dobrze, ze bedzie mi lepiej. 

Umysl mi wariuje,

Glosy w glowie zagluszaja to co jest na zewnatrz.

Popadam w obled.

I mówie sobie...nigdy wiecej.