2014-06-06

Cisza z ciężkim oddechem w tle... 

...tak mogę to już nazwać ciszą , do wszystkiego można się przyzwyczaić .

Kocham to na co patrzę, jednak film który leciał parę minut wcześniej wzbudził we mnie niepokój, miał to zrobić z nim a teraz... teraz ja czuję się jak na równoważni. Jak mając 20 lat mogę być czegoś tak cholernie pewna jak nikt z nas nie jest pewny jutra ? Jestem w miejscu które jest rajem dla zbłąkanych myśli i obaw przed drobnostkami, chyba to nie wina miejsca tylko tego jak się w nim czuję...

samotnie i obco... Chciałam tu być, to mogę sobie powtarzać, choć w myślach cofam wszystkie słowa w których przeklinałam dom rodzinny i miasto. Chcę tam wrócić... muszę tu zostać... Chcę perspektyw, które są niezwyciężone, tęsknota stanie się wkrótce ulotna. 

Ulotna może być chwila , iskra , płomień , kropla... tylko ile trwa ta chwila ? Nie chcę tyle pytań , chcę w końcu coś wiedzieć.

Dobranoc.