you're always so hungry 

Uciekam, by wrocic. Skasowalam fejsbuka. Wlasciwie nie skasowalam, tylko dezaktywowalam- jak tylko sie zaloguje to mam go znow. Zrobilismy oboje z Damianem takie szalenstwo styczniowe, bo lubimy czasem zaszalec i zrobic cos fajnego. Tylko jest to bezsensu. Musze sie powstrzymywac, zeby sie nie zalogowac, przyznam. Dlatego tez, to dobra terapia. Kolejna juz. Wiele pracy nad soba planuje w tym roku. wiele chcialabym osiagnac. Wielu rzeczy sprobowac. Jeszcze wiecej zmienic. Im wiecej pragne zmienic, tym wiecej trudnosci widze. Tym bardziej cos atakuje kazda moja slabosc. Tak sie dzieje, kiedy pragniemy stanac twarza w twarz ze soba. Stanac w prawdzie, dokladnie takimi jakimi jestesmy. Zastanawiam sie czasem, czy to ja zwariowalam, czy swiat wokol mnie. Staram sie pchac syf na bok. Dlatego tez ciesze sie w glebi, ze odcielam sie od pieprzonego facebooka. Generalnie lubie sie odcinac i jeszcze nigdy nie bylo z tym zadnych problemow. Do teraz, oczywiscie. Zawsze kiedy ktos w czyjesc zycie z buciorami wlazi, to tak jest. Szczegolnie ktos, kto nie ma prawa sie wypowiadac. Coz, taki mam charakter, a teraz szczegolnie sie to objawia. Modle sie, by ciezkie dni zazegnac na dobre. I myslami jestem juz tam, gdzie slonce zachodzi najpiekniej. Kiedys tam bede. A tymczasem jest to moj ostatni wpis tutaj :-) Bede pisac prywatnie, gdzies cos. Dla Damiana. Kiedys wydam ksiazke i zostane polska jk rowling. A wlasciwie. Wydam ksiazke dla Ciebie, bo to rozumiesz.