...:::born to be wild:::... 

Nawet nie wiem od czego zacząć...

Okazało się że jednak mam jakieś uczucia...co jest dziwne, zawsze bałem się tego pokazywać a tu boję się o nią, zastanawiam się jak sie czuję, chciałbym jej jakoś pomóc, chciałbym żeby nie musiała przez to przechodzić, sam kiedyś byłem w podobnej sytuacji więc niestety wiem jak to boli. A najgorsze jest to że nie chce mojej pomocy albo nie ufa mi na tyle...pomimo tego że ją w tym niejednokrotnie zapewniałem. Chociaż na wszystko potrzeba czasu. nawet nie wiem co do niej napisać, nie tyle że mam w glowie pusttkę raczej dlatego że mam jej zbyt wiele do powiedzenia...mam nadzieję że to wszystko się dobrze zakończy, chociaż znając nasza służbe zdrowia...czy naprawdę musimy żyć w tak popapranym kraju? Czy naprawdę o taką Polskę walczyli nasi pradziadowie? Jakoś w to wątpie...Nie mam już siły...

Moje debilne sny mnie powalają skąd mi się takie pomysły biora? Czemu mam ją zostawić w spokoju? Czemu miałbym ją zranić? Nie rozumiem...zastanawiam sie już nad tym nazbyt długo...i przez to boje się że jednak mógłbym...czego naprawde bardzo nie chcę. w końcu nie jest dla mnie zwykłą osobą, jest kims szczególnym...

No i mamy weekend a mi się nic nie chce...w szkole próbna matura z matmy, niemca i egzamin zawodowy zdany polski niestety oblałem na własne życzenie...no ale cóż stało się. 

Mamy koniec kwietnia więc zaraz majówka ;p ciekawe jaka pędzie pogoda, no i mam nadzieję że uda mi się z Patrycją pojechac nad morze więc pogodo nie zawiedź mnie proszę. 

Bajo,

Narvany