KoLoRoWy $wIaT  

Muzyka mnie niekiedy ogarnia jak morze! Ku mojej gwiezdzie bladej Pod stropem mgły lub w puste eteru przestworze Rozpinam żagiel. Pierś ma naprzód podana, wzdymaja się płuca Niby płótno żaglowe, Na grzbiety fal się wdzieram, noc zasłonę rzuca Na moja głowę. I czuję jak namiętnie tętnia w moim pulsie Wszystkie tortury okrętu, Przychylny wiatr i nawałnice, i konwulsje Wsród niezmiernego odmętu Kołysza mnie. Lub cisza płaska w morzu pustem Jest mej rozpaczy lustrem! dno gdzies zanika widać tylko niedopałki serc pływajace pod powierzchnia życie powolutku zanika z każdym oddechem jak dym dogasającego papierosa coraz mniej dni kończą się precyzyjnie wyliczone skurcze serca utwór zbliża się ku finałowi aby powolutku zanurzyć nasze ciała w miękkiej Matce Ziemi ;]