na zdjęciu aga - siostra -

` bo jest takie uczucie, które ciężko opisać. aby coś zrozumieć trzeba poczuć . niewielu potrafi wczuć się w miejsca, ludzi i pojąć . choć wydawać by się mogło diametralnie trudne , wcale takie nie jest. wyraźny brak odczuwanych potrzeb. zanik odruchów. cała ta chora rzeczywistość mi pasuje . robię / mówię , co wiem , a nie z potrzeby, że chcę kogoś urazić . JA się osobiście przekonałam . być może chwilowy brak takowej potrzeby . siedzenie / spędzania godzin czasu nad pustym ekranem i wpatrywaniem się w niego . pisaniem i dzieleniem się mentalnością przechodzącą w kolejną skrajność . rozbudzającą coraz to więcej po stokroć tym samych zdarzeń . niedokończonyc h  . męcząco i niezrozumiale przechodzę do sedna . nie wiem, co będzie dalej . opuszczam każde miejsce, w którym się pojawiam. dzieje się to coraz szybciej . sama się zastanawiam czy to ma jakikolwiek sens ? nikt mi nie chce odpowiedzieć  na żadne pytanie . rób, co chcesz . Twoja sprawa.  i wszystko miało być inaczej, ale się nie udaje ? na koniec podzielę się z wami refleksją . tak ' na do widzenia .

` nieme uczestnictwo .

możesz czekać na cud choć wiesz

że i tak nigdy nie nadejdzie .

stała tam

wpatrując się tym swoim

ozięble bezimiennym wzrokiem

nie mogąc rozpoznać twarzy .

motyw się powtarza ;

patrzyła i czuła

że nie powinna tam stać

jej miejsce było gdzie indziej .

ona tam nie pasowała

- zupełnie -

odniosła wrażenie

że jest jedną z wielu .

rzeczywistość ją przygniotła .

znajdowała się w innym wymiarze .