Różowy kapturek...

Czas ucieka...

Szybko...

Mijają godziny, dni, miesiące...

Wszystko przemija, nawet nie wiadomo kiedy.

Są plany na przyszłość, są marzenia i tęsknoty...

Tak bardzo chciałabym móc wszystko, robić co tylko chcę...

Ale są priorytety i trzeba zrezygnować z innych rzeczy...

Tak ciężko...

Może jakoś da się to pogodzić...

Może znajdzie się na wszystko czas...

Może, może, może...

Tak bardzo czekam września, potem października...

Powrót do dream teamu, poniedziałki i środy, 18:00...

Tak bardzo tego potrzebuję...

Tak bardzo mi brak...

I nie tylko tego...

Brak mi kontaktu z ludźmi, zwłaszcza tymi, z którymi ledwo się znałam...

Zwykłych znajomych, widywanych raz na rok a nawet dwa...

To takie dziwne, ludzie prawie obcy, a jest jednak jakaś potrzeba kontaktu z nimi..

Brakuje mi zwykłych starych znajomych.

Nie przyjaciół, bo oni są zawsze, nawet jak nie rozmawiam z nimi miesiąc, dwa czy pół roku.

Oni ciągle są, i obie strony o tym wiedzą.

Ale brakuje mi kogoś z dalszych kręgów, kogoś z kim mogłabym podzielić się swoim szczęściem, problemami, z komu mogłabym opowiedzieć o tym jak jest, co mnie martwi, kto by wysłuchał i opowiedział co u niego się działo przez ten czas...

Kogoś, kto spojrzałby na to wszystko z innej perspektywy...

I nie wiem czemu, najbardziej brakuje mi starych kolegów.

Kolegów, nie koleżanek...

Może dlatego że z nimi lepiej mi się wygadać...

Brakuje mi też ludzi niegdyś mi bliskich, a których już nie ma w moim życiu...

Szkoda.

Może stałam się jakaś sentymentalna...

Może czegoś się boję...

Może czegoś potrzebuję...

Może, może, może...

Na pewno póki co trzeba skupić się na celach.

Cele doprowadzą nas do marzenia...