Cześć!

Mam na imię Melanie. Obecnie mam już 16 lat, i opowiem wam moją historię. Cofniemy się 3 lata wstecz, kiedy moi rodzice stwierdzili, że po latach mieszkania w Stanach, czas wrocić do Polski - ojczyzny mojego ojca, więc w pewnym stopniu i mojej. Ta wiadomość niezbyt mnie ucieszyła. Miałam zamieszkać kraju którego kompletnie nie znałam. To był szok! Zmiana szkoły, brak kontaktu z dotychczasowmi przyjaciółmi, co mogło być gorszego w tamtym momencie dla mnie?

Tego roku wakacje były dość smutne mimo tego, że spędzałam czas z przyjaciółmi - to wiedziałam, że przez dość długi okres ich nie zobaczę. Ostatniego lipca mieliśmy wylot. Całe swoje dzieciństwo spędziłam w Ameryce- teraz miałam zacząć nowy etap swojego życia. Nie chciałam tego, ale nie miałam wyboru. 

Reszta wakacji była dość smutna, cały czas siedziałam w pokoju przed komputerem, czatowałam ze swoimi przyjaciółmi. Brakowało mi ich. 

Rozpoczął się wrzesień, a razem z nim szkoła. Według polskiego systemu miałam iść do gimnazjum. Wybrałam gimnazjum profilowane. Jako że od zawsze lubię sport poszłam do klasy o takim profilu. Tego ranka nie miałam ochoty nigdzie iść. Niechętnie poszłam do łazienki, umyłam się, ubrałam i wyszłam. Tato zawiózł mnie do szkoły. Przez szybę patrzyłam na smutne i szare osiedla. Ocknełam się dopiero jak tato mnie sprowadził na ziemię. Wyszłam nic nie mówiąć. Przerażona szłam przed siebię, szukając swojej nowej klasy. Czułam się jak wyrzutek- ktoś obcy. Czułam wzrok wszytkich na sobie. - Aż tak bardzo się od was różnie? - zadawałam sobie w głebi duszy to pytanie.