Szczęk.

Zgrzyt.

Zzzziiiiup.

W powietrzu rozniósł się przepyszny zapach makreli w zalewie pomidorowej. Plastikowym widelcem udało się pochwycić jeden mini filecik i władować go, razem ze sprytnie pochwyconym sosikiem, do buzi. Mlask.

Napompowana biała bułka uchodząca za chleb nie jest idealną zagryzką, ale w tych okolicznościach to prawdziwy rarytas. Tyłek boli przez wrzynające się ostre krawędzie kamiennego murku, ale to nieważne. Ważne jest to, co widzę. Pejzaż za milion dolarów, kolacja za dwa euro. I tak codziennie przez dwa tygodnie.

Sąsiad wiewiórka zrzucająca ci suche listki prosto do herbaty. Cóż, tak to już jest z kumpelami zza drzewa.

Za każdym razem, gdy wyjeżdżam i żyję najprościej i najbardziej minimalistycznie to jestem najbardziej szczęśliwa.

Wnioski, wnioski, życiowe przemyślenia.

Ale i tak mama z tatą, a potem babcia z dziadkiem wiedzą najlepiej. Twoje zdanie jest na końcu.

Piąteczka!