Dziwnie się czuję, tak... pusto. Jakbym była pozbawiona jakichkolwiek uczuć.
W wirze codziennego życia zapominamy kim jesteśmy, co powoduje, że oddalamy się od się od nas samych. Niekiedy powinniśmy zwolnić, usiąść i zastanowić się kim tak właściwie jesteśmy, bo po jakimś czasie będziemy dla siebie obcy,a obcy ludzie dla ludzi są zbędni. Nie można być zbędnym samym dla siebie, trzeba się kochać.... co ja piszę! Nie, kochanie swojej osoby jest dla mnie absurdem, nienawidzę siebie, a czy można kochać kogoś kogo się nienawidzi? Po prostu siebie szanujmy.


Poszłam spać o 4 w nocy i ustawiłam budzik na 14, ale jak widać udało mi się wstać wcześniej. Szkoda tylko, że ominęłam kilka wykładów. Gdybym nie była takim leniwym człowiekiem pewnie na nie bym poszła, ale sen jest ważny. W zeszłym tygodniu spałam 3/4 godziny dziennie, nie było ze mną najlepiej. No ale kolokwia trzeba było zaliczyć, więc nauka do 4 czy też 5 godziny nad ranem była normą.








https://www.youtube.com/watch?v=BDsuR22GQPQ