Żyjąc wsponieniami.?

Tak, zostały tylko wspomnienia.

Wspaniałe wspomnienia zostały, zdjęcia, nagrania a ludzie.? Ludzie czasem się odezwą, napiszą spytają "Co u Ciebie.?"

Ich już nie ma. Nie interesujesz już ich bo mają "nowych" znajomych, przyjaciół. 

Kiedyś rozmawialiście całymi dniami, a teraz.? Boisz się napisać żeby się nie narzucać. 

O to walczyłeś.? Tego chciałeś.? 

Nie. Za każdym razem poznając nowych ludzi na początku myslisz TAK.! To jest on.! Osoba z którą piszesz, świetnie się dogadujesz myślisz "Boże, nareszcie ktoś normalny co się z Tobą liczy, nie myśli tylko o sobie. Na prawdę chce się ze mną przyjaźnić." 

Mija tydzień, dwa, miesiąc... cisza.

Wtedy uświadamiasz sobie, że znowu to samo. Czasem do Ciebie napisze, jak ma problem. A Ty.? A Ty wszystko w sobie dusisz nie masz sie komu wyżalić. Zawsze myśłisz, że to Twoja wina, starasz się przeprosić bo nie chcesz stracić kontaktu z Tą osobą. Nie zastanawiasz się czy warto, czy ta osoba zasługuje na Twoje "dobre serce". Czasem wybuchasz ze złości, wyzywasz ich, kłócisz się. Niestety, po chwili boisz się utraty i przepraszasz bo boisz się, że ta osoba ktora na prawdę jest winna nie przeprosi. Bo wiesz, czujesz, że ona ma Cię gdzieś ale i tak walczysz o jej "uwagę". 

Po czasie, zdajesz sobie sprawę, że to już minęło. Wyleczyłeś się już z tej znajomości. Jak czasem napisze cieszysz się, bo pamięta o Tobie.

Zastanów się, czy warto robić takie nadzieje innym. Może po prostu od razu powiedz "Przepraszam nie chce z Tobą rozmawiać, nie mam ochoty, czasu" cokolwiek. Nie szukaj głupich wymówek, bo na prawdę nie warto. Lepiej szczerość niż głupie nadzieje. 

Mimo, że większość moich "przyjaciół" ma mnie gdzieś ale i tak Kocham ich jak Braci.! 
Cóż takie moje serce. :-)