Hej. Dzisiaj w szkole nie byłam, byłam na pogrzebie i no. Wróciłam nie wiem... z pół godziny temu ? od tego czasu siedzę na kompje, choć nie mam odrobionych lekcji, nawet z piątku. Mam niechęć do wszystkiego. Od paru tygodni chodzę niewyspana, bo zawsze oczywiście muszę zasnąć o 2, i nastawiać budzik na 6. Ogólnie w szkole jest mi ciężko, już same pały teraz polecą. Jebać. Nie wiem co z sobą zrobić...
Czemu wszystko jest tak pojebane ? czemu muszę nienawidzieć ludzi ? czemu nic mi nie wychodzi ? czemu jest tak ciężko ? czemu muszę płakać ? czemu mam tyle problemów ? czemu na złość nic do czego dąże, mi nie wychodzi ? czemu mam dość ? czemu życie jest takie złe i wybiera swój los ? czemu tak trudno to zmienić ? czemu czuję taką pustkę w sobie, którą co najwyżej wypełnia sam sen ? 
Cały czas czekam na następną noc ? z dnia na dzień. Chcę ocierając łzy, myśleć czy kiedyś coś się zmieni. Czemu życie jest takie krótkie. I zawsze mam nadzieję, że przyśni mi się raj, który całe życie zmieni. W którym będzie mi lepiej, łatwiej. Sny, sny, sny. One doprowadzają mnie do lepszego myślenia na następny dzień. Na bycie bardziej szczęśliwą. Kocham każdy zły i dobry sen. Przynajmniej wiem, że to tylko to... sen. Czasem po prostu budzę się ze łzami w oczach lub uśmiechem na twarzy od rana... I choć jestem mała, młoda, niedojrzała... To cały czas stawiam sobie w myślach znak zapytania... Czy kiedyś przeżyję prawdziwą przyjaźń ? miłość ? czy może będzie może jak z windą do nieba ? on to piękny pan, ona go nie kocha, ale Panna przez świat nie może przejść całkiem sama... czy może wgl. tego nie będzie ? 
Czemu w tak młodym wieku jak ja ? a może on nie ma znaczenia... rozmyśla się o takich rzeczach ? czemu świat schodzi na psy ? czy tylko ja się tak czuję ? Czy tylko ja czuję się zupełnie inną od wszystkich ? wyrzutkiem losu ? i znowu się pytam '' czemu '' ...