Love ... 

 ...Moje oczy momentalnie przepełniły się łzami ,oderwałam wychudzone ciało od powierzchni białej ściany ,przełykając z trudem ślinę ,podparłam  się  znowu ledwo stojąc na nogach , kładąc się na łóżko przetarłam mokre oczy które były zalane łzami ..Leżałam i nie miałam siły wstać , w mojej głowie przetaczały się miliony myśli ,, Co Teraz będzie .? " Życie z dnia na dzień potrafił się kolokwialnie zmienić.Ułamek Sekundy zmienił moje życie w jeden Wielki Koszmar.W tym momencie nikt nie mógł mi pomóc bo sama musiałam poukładać sobie wszystko . Łatwo było mówic innym ,,Nie poddawaj się jesteś młoda,masz silny organizm,dasz radę!!!-ale musisz wiedzieć że to żyje w tobie i jakie mogą być konsekwencje" Co wtedy ja mialam powiedzieć ? Kiedy taki mętlik się miało w głowie ..Myślałam Bożeee każdy młody próbóje sobie odebrać życie po tym jak przechodzi zawód miłosny , ma problemy z rodziną lub szkołą dużo można było by wymieniać przyładów bezmyślności człowieka..a co ma powiedzieć osoba która ma Raka - kiedy ona cierpi z bliskimi , Chce ŻYĆ!!!  z całych sił wykorzystuje ostatnie chwile swojego życia które miało trwać dłużej niż miesiąc a może nawet rok .Potrzebowałam czasu żeby pukładać sobie wszystko. Potrzebowałam osoby która usiadła koło mnie, wysłuchała mnie nie otwierając własnych ust ,osoby która przytuliła mnie gdy zobaczyła chwiejącą się łzę na koniuszku mojej rzęsy,osoby która zawszę była by po mojej stronie chociażbym dokonywała najgorszych decyzji i robiła największy błąd świata .Znalazły się takie osoby które w tych chwilach bardzo dużo mi pomagały i są w moim życiu kimś wielkim choć teraz tego nie dostrzegają .Za każdym razem kiedy je widuję i patrze na nie ,nie moge wyjaśnić co czuję kiedy w tak krótkim czasie tyle potrafili pomóc żebym tylko nie myślała o chorobie. Dużo osób robiło to z litości wiedząc co mi jest ale wiedziałam kto robi z miłości i przyjaźni . Tyle razy  z wami siedziałam rozmawiałam a nagle zastanawiałam się ?! Co by były jak by mnie nie było ? Tęsknili byście gdy bym umarła ?  Czy wasze życie beze mnie było by takie same ? Ale myślałam że wasze odpowiedzi były by różne ale szczere . Myślałam że co ja bym czuła jak by ktoś był w mojej sytuacji   i nasuwała się myśl ,,Kochamy się po równo gdy by odeszła jedna osoba to tak jak by połowy osób nie było" a po chwili uśmiechając się szeptałam Dziekuję że Was mam i wracałam do rozmowy // Teraz wiem że gdy by was nie było moje życie inaczej by wyglądało poddała bym się i teraz nie wiem czy bym była wśród was czy leżała w klinice w czterach ścianach sama jak palec..bo dzieliło by nas tyle kilometrów. Czuła bym pustkę która by mnie pożerała razem z tym rakiem.Szczególnie dziękuje moim rodzicom i bratu którzy byli ze mną zawsze czy było dobrze czy źle nie poddawali się razem ze mną . Mojemu Chłopakowi który pomimo tego co się dowiedział liczył się z konsekwencjami nie zostawił mnie i był razem ze mną. Nie pokazywali łez i smutku choć wiem jak było im najabardziej  ciężko . Mimo sprzecznych myśli które ciążyły mi już przez tyle miesięcy i mimo tej pełnej głowy nieporozumień i dziwnych postanowień. Wiem że teraz nie chce niczego zmieniać . Chcę się zawsze cieszyć z Życia czy będzie smutne czy szczęśliwe bo Życie często niesie nie miłe niespodzianki . Teraz gdy by dali mi kredki i kazali namalować idealny świat napisała bym dużymi literami ,,ŻYCIE" w różnych kolorach tęczy ... Ale wiem że zawsze chcę  mieć przy sobie osobę kótrą złapię mnie za rękę i powie ,,Nie Bój się zawszę będę przy tobie, czy będzie dobrze czy źle nie opuszczę Cię ".... :)