Wyrzucam wszystko, co boli mnie 

Kiedyś nocą obraziłem się na gwiazdy
Bo na pytania one nie odpowiedziały
Czy istnieje może gdzieś ukryta Droga
Droga do szczęścia i miejsce by się schować
Może kiedyś i nauczę się być silny
a swoje ciało ulepie z innej gliny
Niby proste ale czekam na odpowiedź, 
Że może będzie lepiej 

Minęło sporo czasu, nim się w końcu obudziłam.

Prawie rok..dokładnie 11 lipca 2015 r. "Dostałam kulką w serce". 

Doszłam do wniosku, że samotność zabija tak, że tracisz sens na cokolwiek. To przeraża jak śmierć...

Przez rok nie żyłam, ale narodziłam się na nowo. 

Ostatni związek otworzył mi oczy na pewne sprawy, nabrałam ogromnej mocy i siły, żeby kochać jeszcze bardziej, tym razem mądrzej. 

Pojawił się ktoś w moim życiu, mam nadzieję, że ta osoba pozwoli mi zrozumieć dlaczego mi nie wyszło i życie znów nabierze kolorów. 

Jeden związek..a tyle w nim błędów, prób i analiz. Tyle uczucia. Miłość, nadzieja, cierpienie, smutek, żal, rozczarowanie, nienawiść. Tak kiedyś nie nazywałam tego co czuje po imieniu. Znane mi było tylko dobrze, źle, lubię, nie lubię. Zmieniłam się. ¹² Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz: Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.  1 Kor 13

Tego mi trzeba było, takiego kopa. Tona doświadczeń. Tyle niewyjaśnionych, ale już nieistotnych spraw. Tak długo szukałam błędu, uszczerbku..w czymś na co nie ma konkretnej odpowiedzi, poza krótkim słowem ŻYCIE. 

Nie starałam się zbytnio przyznaje. Powodem był  brak miłości. Trzeba było czsu, cierpliwości. W końcu by nadeszła. Bo tak się stało. Jak już kogoś kocham, to naprawdę. Szkoda, że wyznając komuś miłość zostałam zdeptana psychicznie, może lepszym określeniem będzie "spałowana".

Nikt na to nie zasługuje. Wiem na pewno, że nikogo w ten sposób nie skrzywdzę. Nie wiem jak trzeba być "małym", słabym człowiekiem, żeby tak potraktować osobę, do której coś się czuło. 

Byłam zatruta tą miłością na tyle, że nie potrafiłam normalnie żyć. 

Tyle zdrowia mnie to kosztowało, ale dziękuję za to doświadczenie, stałam się lepszym człowiekiem. Wiem, że nic nie dzieje się przypadkiem. Mam również do siebie żal, że byłam taka, a nie inna, że się bardziej nie starałam. Rozumiem teraz jak to jest, jak ktoś taki potrzebuje zrozumienia i czułości. Żałuje, że nie kochałam wcześniej, że nie byłam taka jaką stałam się teraz. Wyczulona na pewne sprawy. Mam w sobie dużo miłości, którą trzymałam i nie chciałam wypuścić. Nie mogłam jej Tobie dać, bo byłam głupia i słaba, bo nie rozumiałam pewnnych rzeczy. Ty również nie chciałaś JEJ przyjąć. Nigdy nie dowiesz się co straciłaś. Wiem jedno, że dałabym z siebie WSZYSTKO. Stałam się  czuła, opiekuńcza, troskliwa, wyrozumiała. Ale nie ciamajdowata i słaba. O nie. Dałabym Ci wszystko co mam. Byłaś dla mnie naprawdę wyjątkowa. Nigdy tak nikogo nie kochałam jak Ciebie.

Teraz "to wszystko" dane będzie komuś innemu. Nie mam już do nikogo żalu, nie będę już się użalała i płakała nad rozlanym mlekiem. Trwało to długo. Za długo. Ale wiem, że nic na tym Świecie nie dzieje się przypadkiem. To był jakiś cel, tak musiało się stać. Musiał ktos mną potrząsnąć. Obwiniałam się za wszystko i miałam do siebie ogromny żal, brzydziłam się sobą, czułam się jak śmieć..ale przecież Tobie o to chodziło. Skończyło się na dobre. NIe mogę Cię zatrzymać. Żegnaj moja miłości.  :* Wiedz, że zawsze życzę Ci jak najlepiej. Szczęscia- to wszystko co mogę Ci dać.

Teraz czas na mnie i na kogoś nowego ;] Coś się kończy, coś zaczyna. Czas ruszyć do przodu już będzie tylko dobrze :>

A Może będzie lepiej
Nie będzie wiało w twarz
A Może będzie lepiej
Od zera ruszy czas
A słowo do widzenia
Powiem już ostatni raz
A Może będzie lepiej
Gdy wszystko z siebie dam