Możecie zobaczyć moje lico. Ale nie o to tu chodzi, nie po to umieszczam to zdjęcie. Ja jestem tylko zbędnym dodatkiem do głównego tematu. Chodzi o anioła. Leżę sobie w łóżku z katarem i kaszlem słucham Radiohead i tak sobie myślę co by tu napisać. Proszę się nie martwić żadnych wywodów filozoficznych nie będzie (nie ta pora i nie ten nastrój). Chce tu przedstawić historię tego anioła, nie jest może ona bardzo ciekawa i porywająca tłumy. Ale jaka opowieść taki właściciel czy jakoś tak. Ciesze się że mojego fotobloga nie odwiedzają tłumy że nie jest on popularny. Gdyby tak było moje wpisy stały by się dośc sztuczne i pisane hmm... na pokaz a uwierzcie mi ja piszę co mi slina na język przyniesie. Tak więc wróćmy do sedna sprawy. Anioł. Dostałam go od przyjaciółki tak trochę to ja go wymusiłam moimi maślanymi oczyma i olśniewającym usmiechem .Nie no powiedziałam, że dla tego anioła zrobie wszystko żeby go mieć . Ale to on zrobił więcej dla mnie niż ja dla niego a raczej dla byłej właścicielki. Czasem wystarczy tylko mały gest albo jakis spontaniczny prezent żeby wyżądzić dużo dobra. Ten anioł np.przypomniał mi o pisaniu listów. Uznałam, że miłym podziękowaniem za taki prezent będzie wysłanie listu wraz z załącznikiem w postaci zdjęcia powyżej. Tak dzięki Oluś za sprawienie mi tak ogromnej przyjemności tym prezentem. Nawet nie wiesz jak ja się cieszę że mogę o tym napisać . Pomyslicie sobie ale sie podnieca bo dostała kawałek masy papierowej w kształcie anioła . Ale tak jest ciesze się jak głupia i wiem że ten anioł mnie pilnuje i jest jakąś cząstką Panny Aleksandry.

 Pozdrawiam ;)