in spite of all. 

hm, w sumie chyba jest okej, a może nawet lepiej. nie mam na myśli spraw rodzinnych, bo w nich nigdy nie jest dobrze. pomińmy znaczący fakt, że jestem strasznie chora i ledwo się poruszam, to zacieśniam kontakty w bardzo przyjemny sposób. ogólnie chyba jest dobrze? ah no i zapomniałabym dodać o moich ulubionych filozofach-hipokrytach którzy się zachowują jakby byli najmądrzejsi na świecie, ale pokrzywdzeni przez los i, że w ogóle tylko oni rozumieją całe zło tego świata, a wszyscy inni są dziecinni bo nie zamierzają się zamartwiać z błahych albo cudzych powodów. eh pf, życie.

a zdjęcie? hm. jestem na nim z jednym chłopakiem na świecie, którego potrafiłam, i nadal potrafię pokochać tak mocno. jedyny, którego w ogóle chyba kocham.