Uparcie wierzę, że życie to podróż. Czasami pełna wspaniałych przygód i pięknych chwil, czasami smutnych dni i małych końców świata. Codziennie podążamy dalej. Nawet wtedy, gdy wydaje się, że stoimy w miejscy i nic się nie zmienia, bo nasze życie przepełnia rutyna. Są dni, że już w pierwszej chwili, gdy budzą Cię promyki słońca wpadające przez okno masz ochotę zdobywać świat, ale bywają też takie poranki, gdy nie chce się nawet podnosić powiek, nie mówiąc już o wychodzeniu spod kołdry, by stawić czoła rzeczywistości. Wszystko to jest nieuniknione, jednak mimo wszystko uważam, że warto mieć w życiu marzenia i jakiś cel, do którego będziemy dążyć. W przeciwnym wypadku łatwo się pogubić. Niektórzy twierdzą, że dobra podróż wymaga dobrego planu. Niestety w życiu nie do końca się to sprawdza. Nie istnieje realny plan zakładający w stu procentach powodzenie. Do tej pory nauczyłam się, że nie ma co się nadto nastawiać, bo życie jest nieprzewidywalne i zaskakujące, a rozczarowania potrafią długo boleć. Ale mimo to nie można się poddawać. Nawet jeśli droga, którą podążamy jest kręta i prowadzi pod górę. Nawet jeśli czasem wszystko wokół wydaje się bez sensu. Nawet wtedy, gdy mimo ciężkiej pracy i zaangażowania ponosimy kolejną porażkę. Warto wierzyć. Warto wierzyć, że najlepsze dopiero przed nami. Wierzę, że marzenia się spełniają, jeśli tylko próbujemy. Nie zawsze od razu. W końcu mówią " wszystko w swoim czasie". Jedyne co trzeba zrobić to przestać narzekać i uświadomić sobie, że to nasze życie i to my musimy coś z nim zrobić. Są chwile, gdy jest źle, gdy nic się nie układa, gdy brak jest chęci i motywacji do czegokolwiek, ale i one są częścią podróży. Nie wściekaj się z powodu potknięć, nie rezygnujmy przez upadki. W końcu to my jesteśmy scenarzystami, nawet jeśli często improwizujemy. Żyjmy tak, by na starość mieć co wspominać. Przecież któregoś dnia przyjdzie taki czas, że i nasza podróż się skończy.