weszłam tu, bo chciałam sobie przypomnieć czasy, kiedy w wchodziłam na drzewa, byłam totalnie głupia, rozsadzały mnie miliony nieznanych emocji, nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak bardzo w gruncie rzeczy jest pięknie, miałam włosy jaśniejsze niż kiedykolwiek, nie wiedziałam, że istniejesz, paliłam te głupie papierosy i piłam to głupie wino, żyłam zarysem marzeń, w ogóle nie było mnie w domu, pozwalałam się ranić, miałam tyle cudownych osób dookoła... dlaczego stale do tego wracam, dlaczego prześladuję mnie ciągłe uczucie, że to już nie wróci, że wtedy było najpiękniej i tak pięknie już nigdy nie będzie? teraz są inne emocje, topię się w nich i zatracam. dobrze jest przypomnieć sobie jak się pisze, jak się stara ubrać w słowa to, co ma się w głowie. powinnam pisać, powinnam napawać się każdym dniem, bo tyle to wszystko będzie warte, co sama sobie zapiszę. niekoniecznie tu, ale przynajmniej gdzieś, gdziekolwiek.