Słońce zachodzi, a ja łudzę się, że gdyby czas się cofnął zrobiłabym inaczej. Powoli zapominam, że żyję. Czułeś kiedyś, że się zepsułeś? Zabawne. W końcu ten mechanizm miał być niezawodny. Słyszę tykający zegar, choć od dawna żaden tu nie wisi. Pociemniało. Na dworze też. I zrobiło się dziwne pusto, cicho. Wiesz, w tej lepszej rzeczywistości Twoje oczy przybrały dziś bardziej błękitną barwę niż zwykle. Może to od morza, które chodziło Ci po głowie? Wiesz o czym mówię. Jesteśmy szczęśliwi. Aż kłuje nas w żebrach, ale jedno spojrzenie leczy wszystko. Czujesz ten spokój? Za chwilę zniknie.