Waga na zdjęciu 40-41kg                                                                                                                       31.03.2018r

Moja waga w najbardziej krytycznym momencie wynosiła niecałe  39kg (niestety straciłam zdjęcia z tego okresu)

Nigdy nie byłam zbyt pulchną osobą, lecz mieściłam się w "normie"

Moje problemy z wagą zaczęły się jakieś 3 lata temu. Wtedy zaczęłam chudnąć

Ze stresu, problemów, depresji

Zniszczona, zmęczona psychika nie idzie w parze ze zdrowym ciałem. Nigdy. 

Kiedy nie zależy Ci na niczym, jedzenie jest ostatnią rzeczą o której myślisz. Nie dbasz o to. 

Ignorowany głód w końcu przestaje dokuczać. Zwyczajnie go nie odczuwasz. 

Organizm zaczyna się wyniszczać

Długo ignorowałam swój stan, który się pogłębiał. W sumie chyba do momentu dopóki nie zobaczyłam 3 z przodu stojąc na wadze, dopóki nie zaczęły pojawiać się u mnie omdlenia i dokuczliwe uwagi osób z otoczenia. 

Przestałam się sobie podobać. Przestałam czuć się atrakcyjna...

Miałam też szczęście ,że blisko była osoba ,która starała się mi pomóc. 

Ciężko jest coś zmienić. Trzymać dyscyplinę, starać się myśleć pozytywniej.

Czasem łatwo zgubić sens

Jednak ten cel zawsze gdzieś tam jest. Ważne aby nie spuszczać go z oczu. I nie chodzi o to, żeby z

dnia na dzień zmieniać diametralnie swoje życie, trzymać się ściśle planu... Wystarczy to minimum

dziennie, stopniowo, 

każdego dnia jeden maleńki krok do przodu.