"Spierdalaj. Mam z kim rozmawiać, jesteś mi zbędna. Żegnam szmato" -> słowa wypowiedziane przez mężczyznę w stronę kobiety z która jest/był. Czy którakolwiek z nas zasługuje na takie słowa od osoby, która Kocha? Wydaję mi się, że nie.. choć nie - jestem pewna, że nikt na nie nie zasługuje. Ona usłyszała je pewnej niedzieli nie pierwszy raz, a któryś z kolei. Ktoś by zapytał: dlaczego sobie na to pozwalałaś, dlaczego tego nie przerwałaś słysząc je pierwszy, trzeci, piąty raz? Wtedy odpowiedziałaby, że nie szanowała sama siebie, więc nie liczyła na szacunek od drugiej osoby. Chciała być komukolwiek potrzebna, chciała obdarzyć kogoś uczuciami, które tkwiły w niej samej zbyt długo.. Teraz? Teraz to ona sama nie wie dlaczego akceptowała, wybaczała takie czy inne zachowania. Głupia miłość, ślepa miłość? Nie, to nie było to. Była - jest to miłość prawdziwa, która wszystko znosiła, za która biegała, uganiała się choć nie zawsze była winna. Robiła wszystko, by przy niej był, by ją pokochał. Więc dlaczego się nie udało? Tego nie wie. Wie na pewno, że tym razem zniesie, przezwycięży to. Zwalczy ból, rozczarowanie wychodząc z tym wszystkim z twarzą. Nie będzie już pisać, prosić... przede wszystkim nie będzie już czekać. Naczekała się wystarczająco, bo aż 4 pełne lata. Kocha go nadal, nadal jej zależy, ale tym razem nie będzie po raz kolejny walczyć o niego. Zawalczy o siebie, odbuduje część siebie, którą utraciła. Dlaczego uwierzyłaś w kłamstwa, a nie wierzysz w prawdę?