Zewnętrzny monolog 

Ale są rzeczy, które pozostaną na zawsze.

Świat zmienia się tak szybko... Ludzie - przede wszystkim.

Zmieniają się, a ja mam wrażenie, że od paru dobrych lat jestem taka sama.

Nie dojrzalsza, nie mądrzejsza.

Ciągle oczekuję tego samego od życia.

Ciągle jestem dzieckiem.

Ciągle używam 'anafor' w notkach na blogu. Trywialne, acz prawdziwe.

Cieszę się, gdy widzę biedronkę i łapię za guzik, gdy w zasięgu mego wzroku pojawia się kominiarz.

Infantylnie. Lubię tak.

Priorytety - te same.

Wiara - ta sama.

Myśli - podobne.

Tylko uczucia się zmieniają.

Niestety?

Koniec liceum - preludium życia dojrzałego. Ha. Zabawne.

~~

Wrocław, zima, rok temu. Nienawidzę fotoblogów.