Wielu pyta kim jestem. Część z nich nawet nieświadomie. Przechodzą obok mnie jak duchy, tylko po to by odejść i nigdy mnie już nie zobaczyć. Są też inni. Ci których widuje. Ci których być może znam, czasami tylko z widzenia. Lustrują mnie swoim wzrokiem a ja odpowiadam im z automatu bez zastanowienia. Niektórzy, a z reguły niektóre, poślą mi jakiś uśmiech. Ja też czasami to robie, szkoda że odwzajemnienie przychodzi rzadko. A uśmiech... daje czasami tyle radości... szkoda że w dzisiejszych czasach to rzadki dar.

A ja jestem... "oczyma", które na Was spoglądają, jakby nie powiedzieć - kontrolują. Wyłapują pewne rzeczy, tylko po to, by do nich nie dopuścić. Jestem wilkiem. Wilkiem  który nie ma swojego stada, wilkiem, który polega tylko na sobie, w tych mroźnych, złych czasach.

Wilczy cytat:

"Jeśli jednak posłuchasz wilka nauczy cię walki i przywództwa, bo ten tylko umie rządzić grupą, kto dba o dobro stada. Bycie liderem uczy pokory i wytrwałości. Od wilka nauczysz się także jak dbać o rodzinę, lecz również jak być samotnym...."