Nic to...! 

eeej... bo tak slucham sobie Bethel-stacja babilon i tak jakoś mnie na wspominki wzielo to sobie zaczelam ogladac moje stare wpisy z fb i aż mi sie łezka w oku zakręciła...bo kiedyś wszystko było takie piekne i proste, i wszystko sie rozlecialo, ktos wyjechal, ktos sie poklocil, ktos odszedl, cos sie skonczylo i dupa... i znowu Gdansk i tesknie... za tym co bylo, a co juz nigdy nie wroci, zostalo stracone i mozna teraz sobie tylko poplakac nad marnym zyciem... pewnie i tak osoby o ktorych mysle tu nie zajrza i niczego nie przemysla...a to byl 2008 rok... wystarczy sobie spojrzec... nie wiem, kto zawinil.... moze po prostu tak bywa, ze cos sie rozlatuje, konczy i juz tego nie ma... nigdy tego nie zrozumiem, a to takie przykre i przykre jest rozniez to, ze nie moge o niczym powiedziec doslownie, pewnie zapytacie czemu?! ja wiem... co niektorzy pewnie tez by wiedzieli....jezzzuuu...masakra....wspomnienia sa piekne, tylko czemu uderzaja tak mocno kiedy czlowiek teskni.... no dobra... niech bedzie ze jestem sentymentalna... ale tesknie na bazylami, ekipa z czarnego jeepa czy jak to tam szlo, nawet za oazą, za o.K..., za sylwestrami z nimi, za licealnymi wyglupami, za tekstami, ktore nigdy sie nie nudzily, za spontaniczna miloscia, za komentarzami, ktore wtedy moze i nic nie znaczyly, ale teraz poruszaja do glebi, kiedy mijamy sie na ulicy praktycznie niezauwazeni...koniec...beznadzieja...ludzkosc osiagnela dno...;(