Bonjour... Ciężko mi było zdecydować się, by cokolwiek napisać. Jednak to robię.

Ostatnio sporo się działo... Bywało lepiej, bywało gorzej, a teraz znowu lecę w przepraść...

Totalny brak snu i zaniedbanie. Życie w dysharmonii, nieprawidłowe rozstawienie priorytetów... Tak, dokładnie, tak teraz żyję. Niezbyt ciekawie. Walczę! Mam cele i marzenia. Na złość wszystkim, którzy życzą mi źle, nie uklęknę!

Potrzebuję podjąć kilka ważnych decyzji w ciągu 10 dni i jedną bardzo ważną. Spędzam dużo czasu ze sobą, więc mam czas, by rozmyślać. Mój umysł się rozwija coraz bardziej, czuję, jak poznaję życiową mądrość. Tylko... przez to czuję się stary.

Never mind. Mam czas, jeszcze mam czas.

Muzycznie idzie coraz lepiej. Wokal i umiejętności gry na gitarze. Wszystko poszło w górę. Mam projekt i zespół. Zgrywamy się. Chcę na scenę. Ale... Nie wiem jakoś... Może brak wiary w siebie?! Może brak osoby, która udowodni mi, że potrafię?! I don't know... Muszę pracować nad sobą.

Poznałem ostatnio dużo projektów i zespołów DSBM. Ostatnio również sięgam i po niemetalowe brzmienia. Dodam może jakiś wartościowy utwór.

Moje życie osobiste zaczęło mi przypominać jeden wielki chaos, który nie da się już ogarnąć. Muszę wszystko poukładać, bo zaczynam już powoli nie wyrabiać. Podoba mi się ktoś. Ale nie potrafię zrobić kroku do przodu, gdyż są jeszcze inne ważne dla mnie osoby, a nie mam pewności, czy dobrze czynię. Ehhh... Kiedyś było wszystko inaczej. Jakoś prościej. Ja mam 18 lat? Pomyłka jakaś... 

Zastanawiam się, co by tu jeszcze napisać. Tyle myśli w głowie, a nie wszystko mogę tutaj wyrzucić. Dzisiaj dowiedziałem się, że moja była nieodwzajemniona miłość jest z moim dobrym kumplem. Niby powinienem mieć wyjebane, ale jakoś zabolało. Muszę znowu pisać. Marnuję się. Poza trzema nowymi utworami nie powstało absolutnie nic.

Na koniec jeszcze dodam kilka chaotycznych myśli, które zapisałem wczoraj siedząc na dworcu w Toruniu:

Siedzę w małym pudełku, napakowanym niczym

Powietrze apatii i nienawiści niszczy moje płuca,

Dziesiątki oczu, szyderczo zerkają na mnie,

Czekając na chwilę słabości, by zniszczyć.

Próbuję uciekać, a wciąż tkwię w tym więzieniu,

Wciąż duszę się, umieram, wdech ostatni...

Otwieram oczy, światła miasta rażą oczy,

Złe powietrze drażni moje łzawiące oczy.

Wsiadam do pociągu pedzącym ku nikąd...

Tylko ja wiem, gdzie mnie zaprowadzi.

Adieu...

ask.fm/grungemaks

http://www.youtube.com/watch?v=R-UHJ9d_oow

http://www.youtube.com/watch?v=BJaPXSh-hFs