Biegne prosto w ogien i nie zatrzymam sie

           Myślałam ze już zabrakło mi łez. Jednak każda poważna z nią sprawia ze pojawia sie znowu. Każda, bez wyjątku. Jesli cos nie jest po jej myśli jest źle. Nie możesz mieć własnego zdania, a jesli masz od razu to ty sie zmieniłaś na gorsze, odizolowałaś sie, nie można z toba porozmawiać, To ty zawsze jesteś tą złą. Ona przecież jest święta. Ubzdurała sobie wizje rodzinki, którą próbuje spełnić , choć z marnym skutkiem. Nie bede podporządkowywać sie jej wyobrażenia. Schemat jest nudny i bezsensowny. Zmieniłam sie, wiem, dojrzałam, odkryłam ze zdanie jej nie zawsze jest najlepsze, i nie zawsze muszę sie z nim zgadzać. ona tego nie rozumie. Dalej ma mnie za małą dziewczynkę która będzie potulna i ugodowa. Czasy sie zmieniły. Ona juz nie powróci. Los nauczył ją by walczyć o swoje. By mieć gdzieś zdanie innych, liczy sie to co ty czujesz. Ty dalej martwisz sie tym co inni powiedzą, żałosne. Nie będę taka jak Ty. Nie chce być taka jak Ty. Każda rozmowa kończy sie kłótnią, wiec po co mam rozmawiać? Może dobrze jest tak jak jest? Gdy żyjesz w niewiedzy o mich problemach, gdy nic nie wiesz. Dla mnie jest lepiej. Bo gdy wiesz zgrywasz idealna i zaciekawiona tak bardzo nienaturalnie ze każda rozmowa staje sie żałosną parodią prawdziwej rozmowy. Myślisz ze wiesz wszystko, nie wiesz.Myślisz ze tak dobrze mnie znasz. Nie znasz. Czy kiedykolwiek znalaś? Chyba nie. Znałaś pozory idealnej córki którą stworzyłam. Przez ostatnie miesiące nauczyłam sie ze pozory sa bezsensowne. Wyzbyłam sie ich dogłębnie. Jestem jaka jestem. Bezpośrednia, szczera, czasem chamska. Ale to prawdziwa ja. Jeśli sie komuś nie podoba nie musi sie ze mną zadawać. Mnie nie zależy. Dla mnie ważne jest to by pozostać sobą. Inni sie nie liczą. Jeśli tego nie zrozumiesz , zagłębisz sie w kłamstwie ktore sama stworzyłaś, a z którego ja na szczęście zdążyłam uciec.