Every smile. 

Chcesz dobrze, wychodzi jak zwykle.

Czasem w umysle powastaje takie złudzenie. Zaczynamy sobie wmawiac, że to już koniec, że wreszcie zamknęliśmy jakiś roździał i teraz nasze życie zaczyna się od nowa. Przeżywamy chwilę spokoju, łudzimy się chwilowym spokojem. Wierzymy, że tak już będzie zawsze,  a potem nagle wydarza się coś co burzy cały dotychczasowy porządek. Znowu jesteśmy rozdarci i znowu kłócimy się sami z sobą. Bo czy ktokolwiek widział porozumienie między sercem, a rozumem? Jakby to w ogóle było możliwe. Ale chyba na tym polega życie. Na ciągłej kłótni i sporach. Upadamy po to, żeby wstawac, a wstajemy  po to, żeby znowu upaśc.Niestety, nie mamy wyjścia. W końcu zawsze musimy głupio liczyc, że teraz będzie tylko z górki...

Trzeba się wreszcie ogarnąc i zacząc przygotowywac do olimpiad.

eh.

edit: Gdyby ktoś, jakiś czas temu powiedział mi, że będę miała taki kłopot, to bym go chyba wyśmiała.

Co za sarkazm życia.