Optymizm najważniejszy, dzięki niemu każdy nabiera jakieś wiary w swoje możliwości, szczerego uśmiechu na twarzy i nadziei na lepsze jutro. Optymizm jest bardzo dobry i uwielbiam kiedy przebywa w moim towarzystwie. Na jakis czas zrozumiałam, ze najlepiej będzie dla mnie, kiedy odetnę się od przeszłości i zajmnę się teraźniejszością. Czeka mnie jutro masa nauki i obowiązków, w końcu w poniedziałek do szkoły, nie mogę się doczekać, kiedy znowu zobacze te wszystkie kochane twarze. e Jednak o mnie nikt nie zapomniał, pisałam wczoraj z kilkoma osobami i wszystko ok. Zawsze wszystkim się niepotrzebnie przejmuję. Czuję, ze jest dobrze tak jak jest teraz, czułam to już od dawna, ale tęsknota za dawnymi czasami nie pozwalała mi tego dostrzeć. Po za tym odetnięcie się od pewnych osób wpłyneła na mnie pozytywnie, zostawiłam za sobą wyrzuty sumienia, uczucie zbędności i niższości. Tylko najbardziej boję się spotkania z tymi osobami, które będzie nieuniknione, ale mam nadzieję, ze sobie jakoś poradzę i że nic się nie stanie. 

Pamiętaj skurwesynie, tylko mnie tkniesz, a zapamiętasz! Czy to groźba? Tak. Mam dosyć tego jak mnie traktujesz, bo doskonale wiesz, ze gdzieś w środku jesteś nikim, ale na siłę chcesz zrobić z siebie kogoś na poziomie. Przykro mi, nigdy tego nie osiągniesz. Nawet nie wiesz jak Cię nienawidzę, zniszczyłeś mi całe  wakacje, samoocenę, nastrój, wszystko! Gdyby nie Ci prawdziwi, może byłabym już gdzieś obok ciebie na dnie. Ale teraz po prostu mnie popamiętasz, jak jeszcze raz mnie uderzysz, nazwiesz dziwką, suką, szmatą, bo oboje wiemy, że nie masz powodu, zeby tak o mnie mówić. 

Życie ma tyle barw, ile potrafimy w nim dostrzec.