Pozwoliłam sobie na mały włamik. 

Bez obaw, nie dodam tu swojego zdjęcia, bo by oczy wypaliło wszystkim przeglądającym. 

Wzamian za to dodaje ukochanego wariata Yori, myjącego sobie zęby. Pan Emiru na zdjęciu. 

Hmm.. Chciałam tu dużo napisać, a teraz zupełnie nie wiem od czego zacząć. 

Zdaje się, Yori, że zaniedbujesz troche fotoblożka. Ostatni wpis jeszcze z sierpnia. 

Widzę, że coraz mniej realnych rozmów między nami. Zasadnicze pytanie: Czy to dobrze, czy raczej źle? Jeśli miałybyśmy się tylko kłocić to dobrze, ale jeśli miałybyśmy się dobrze dogadywać to niekoniecznie dobrze. Rok temu tych rozmów było znacząco więcej. Dwa lata temu tym bardziej. Ale podobno do przeszłości nie powinno się wracać, a patrzeć jedynie w przyszłość, zaś interesować się teraźniejszością. Między nami tej teraźniejszości nie ma. A szkoda. Ale cóż. Nowe szkoły, więcej nauki, nowe znajomości. Nie zawsze jest czas, nie zawsze są chęci i niestety nie zawsze jest o czym mówić czy też pisać. Tęsknisz czasami za mną? Pamiętasz o mnie? Myślisz choć trochę? Mam nadzieję, że przynajmniej Ci się zdarza. Bo mnie sentyment został. Czasami mam ochotę oderwać się od fikcji, ale kiedy ja jestem chętna to zazwyczaj nic się nie klei. Ah te głupie paradoksy. Albo to przeze mnie. Mam wrażenie, że ostatnimi czasy zrobiłam się sztywna, leniwa i jakaś osowiała. Nie mam chęci do niczego, nic mi się nie uśmiecha. W sumie to już od dłuższego czasu. Chyba od drugiego miesiąca szkoły. Myslisz, że to przez rutynę? Częste przemęczenie? Za dużo nauki? Jeśli tak, to na wakację powinno mi przejść. Powiedziałam coś ze swojego zycia. Mam nadzieję, że prędko dowiem się jak tam u Ciebie. Liczę na to.

Tęsknie i kocham.

Nazui

_________________________________________________________

http://www.youtube.com/watch?v=KPSzRoJVUGk  A tu coś dla Ciebie.

Nie będę publicznie wstawiać tego wszystkiego.

Zobacz na tłumaczenie tekstu tej piosenki.