twist in my sobriety 

The most beautiful clothes that can dress a woman are the arms of the man she loves.

Yves Saint-Laurent

Dawno nie pisałam. Nie miałam ani weny, ani chęci. Ogólnie to piszę chyba jedynie wtedy, kiedy mam do napisania coś naprawdę, co mi żyć nie daje. Jestem zła. Nie na siebie tym razem. Ludzie się próbują wpierdalać w moje życie akurat wtedy, gdy daję wyraźne oznaki tego, że jest coś nie tak. A gdzie, kurwa, byli wcześniej, że tak się zapytam? Dopiero, gdy zacznę pisać bez tych jebanych emotikonek, gdy po prostu tracę chęć na jakiekolwiek rozmowy, dopiero wtedy zaczyna się wypytywanie, a co, a jak, a dlaczego. A wcześniej to się nie można było zapytać, co u mnie, jak się sprawy mają. I robią z siebie wielkie ofiary, gdy nie chcę o tym mówić. Zajebiście. Kurwa, normalnie płakać jedynie ze szczęścia. Takich mam cudownych przyjaciół, w pizdu. I tak, najłatwiej zrobić z siebie biedną sierotkę, która "chce dobrze". A tak naprawdę to zżera ją jedynie ciekawość. I nic poza tym.